Dominicaanse Republiek: Casa de Campo Teeth of the Dog Golf Course
Teeth of the Dog is werkelijk paradijselijk.
Sinds deze door Pete Dye ontworpen golfbaan in 1971 zijn poorten opende, bivakkeerde Casa de Campo Teeth of the Dog 25 jaar lang in de top-30 van Golf Digest’s lijst van 100 beste golfbanen van de wereld. Verdreven door nieuwkomers moet Teeth of the Dog het de laatste jaren doen met een plek tussen de 40 en 50, nog steeds niet slecht!
Sterker nog, Teeth of the Dog is de enige Caribische golfbaan die in de top-100 van de beste golfbanen van de wereld van Golfers Digest voorkomt. Wat maakt deze golfbaan dan zo bijzonder? Door het hele Caribische gebied zijn immers prachtige golfbanen te vinden op betoverende locaties en van geweldige kwaliteit. Volgens ontwerper Pete Dye zijn het bijzondere landschap, waar de baan als vanzelf vorm heeft gekregen en de prachtige natuur, verantwoordelijk voor de schoonheid van de baan. Hij claimt dat 7 holes er eigenlijk al lagen en dat hij voor de resterende 11 holes het landschap slechts minimaal heeft hoeven aan te passen: “This golf course is simply a generous gift of nature to us golfers.”
Omdat het ten tijde van de constructie van de baan onmogelijk was om zware machines ter plekke te krijgen is al het werk met de hand gedaan. Legioenen van lokale arbeiders zijn in de weer geweest met scheppen, houwelen en kruiwagens om grond te verplaatsten, rotsen weg te hakken en zo de baan vorm te geven. De naam “Teeth of the Dog” is afkomstig van de scherpe gekartelde rotsen van de kustholes die als kleine hondetanden in de blote voeten van de arbeiders prikten.
Deze schitterende baan heeft een par van 72 en is voor de heren 6.369 meter en voor de dames 5.414 meter. De altijd aanwezige en dwarrelende wind alsmede de adembenemende afleidende omgeving maken het spelen extra lastig! 7 holes lopen langs de kust en vanaf de resterende 11 holes is de zee ofwel te zien ofwel vanwege de branding hoorbaar aanwezig.
Hole 5, gewoonweg geweldig!
Eén van de signature holes is zeker de 5e hole, een korte par-3 van 142 meter waarvan zowel de tee als de green uitsteken in de zee. Om de green te bereiken moet de bal deels over zand, deels over water vliegen naar de licht verhoogde green die deels omgeven wordt door zand en rotsen die de branding moeten breken.
Hole 6, een par-4 van 427 is de moeilijkste hole van de baan en loopt volledig langs de zee. Een smalle strook strand langs de linkerkant van de hole scheidt de fairway van de zee. Een lang en precies teeshot is nodig om de green met twee slagen te kunnen bereiken, een bogey is hier een goede score!
Hole 7, en ja, de bal ligt er op!
Hole 7 is wederom een par-3 die strijdt om de titel mooiste hole van de baan. Bij deze 170 meter lange par-3 moet de bal nog meer dan bij hole 5 over het water geslagen worden naar een rondom goed door bunkers bewaakte green. De altijd aanwezige dwarrelende wind maakt deze hole extra lastig!
Hole 11, makkelijk, of toch niet?
Op hole 11, een par-5 van 540 meter kijk je vanaf de licht verhoogde tee uit op een ruime en weidse fairway die je indruk geeft met een eenvoudige hole te maken te hebben. Maar de vele bomen en bunkers straffen een slechte slag genadeloos af en kunnen deze “vriendelijke” hole in een handomdraai veranderen in een monsterlijke hole.
Hole 16, ook weer mooi.......
Op de laatste par-3 hole nummer 16 van 172 meter ligt de Caribische Zee voor de verandering langs de rechterkant van de hole, en de meestal uit zee komende wind helpt slicers om de bal toch nog binnen te houden!
Hole 17 blijft op het netvlies hangen.
De afsluitende recht-toe-recht-aan par-4 van 400 meter tenslotte, brengt ons op een vriendelijke manier terug naar het clubhuis waar je de ronde op deze bijzondere baan met een ijskoude El Presidente in de hand nog eens de revue kan laten passeren.
Teeth of the Dog, als je niet uitkijkt kan hij behoorlijk bijten!
Tekst en foto’s: Eric Veenhuyzen
