Golf in Duitsland: Golfclub Rheinhessen – Onverwacht mooi…..
Op Golfclub Rheinhessen word je meermaals getrakteerd op prachtige uitzichten.
De mooie zaken in het leven komen vaak onverwacht. Zo ook deze uitnodiging om Golfclub Rheinhessen en het bijbehorende Golfhotel te bezoeken. Golfclub Rheinhessen bevindt zich op 395 kilometer rijden van Utrecht en is idyllisch gelegen bovenop de Wissberg in St. Johann (niet te verwarren met St. Johann in Tirol!) middenin het wijngebied van Rhein-Hessen en Rhein-Main. Tegen de hellingen van de Wissberg worden de traditionele Duitse druivenrassen Riesling, Sylvaner, Müller Thurgau en Burgunder verbouwd waar mooie wijnen van worden gemaakt. Vanaf het terras van het sfeervolle hotel wordt je getrakteerd op een adembenemend uitzicht over het Rheinhessendal. Marion Heinzelmann ,de directrice van het hotel heeft het graag over het “Toscane van Rheinhessen”, en inderdaad, de sfeer van het landschap zijn net zo aangenaam en rustgevend als het Italiaanse origineel.
Geestig, de tijd op banen uit de top-100 over de hele wereld.
Het hotel telt 21 comfortabele kamers die elk anders zijn ingericht en het hele hotel is door de vele aanwezige kunst zeer de moeite van het bekijken waard. Eén van de opvallendste kunstwerken bevindt zich aan de muren langs de trap in de receptie, een verzameling van kleurrijke klokken waarop de lokale tijden van golfbanen over de hele wereld valt af te lezen. Uiteraard is dan de sport om te kijken op hoeveel van deze banen jezelf gespeeld hebt. Op de binnenplaats, die het hotel deelt met de Proshop en de Caddiemaster van de club, is ook een echte Biergarten te vinden waar de leden van de club na een wedstrijd volgens de geruchten (ik heb het zelf niet mogen meemaken) graag uitbundig het winnen van een prijs vieren en meevieren. Om de sfeer extra te verhogen is de bediening dan in traditionele streekkleding uitgedost.
Het prachtige uitzicht op hole 5.
De golfbaan zelf heeft een PAR van 72 en meet vanaf de gele tee 6.067 meter en vanaf de rode tee 5.321 meter. De dames hebben dus bijna 750 meter winst, voorwaar een behoorlijk verschil! Verscheidene holes zijn de moeite van het vermelden waard. Zo is hole 3 een korte PAR 3 van 129 meter, maar dan wel over een vijver met een fontein waardoor je plotseling een “hoop water tussen de oren hebt”. Hole 5 is een PAR 4 van 390 meter met een dogleg naar recht en een blinde afslag over een heuvel. Zodra je dan de heuvel over komt wordt je getrakteerd op een adembenemend uitzicht op het dal, prachtig. De volgende interessante hole is hole 10, een PAR 4 dogleg naar rechts van 387 meter met hoge bomen aan de rechterkant waardoor afsnijden onmogelijk is. Afslaan met niet meer dan een houten 3 is hier het advies omdat een goed geslagen driver voorbij de knik in de shit terecht komt. Doordat de baan is aangelegd op een plateau wordt je op diverse holes getrakteerd op prachtige uitzichten. Hole 16, een PAR 3 van 180 meter is hier weer een mooi voorbeeld van. Als je bovenop de verhoogde tee staat heb je achter de green weer een fantastische uitzicht over het dal. Extra moeilijkheid op deze baan zijn de enorme bunkers, sommige zijn echt gigantisch groot! Holes 15, 16, 17 en 18 tenslotte slingeren zich door de wijnvelden en voeren je terug naar het clubhuis.
Op het gezellige terras van het clubhuis is het goed toeven.
Na de bal op de laatste green uit de hole gepakt te hebben begeef ik mij naar het terras van het clubhuis waar ik mij in de inmiddels ondergaande zon aan een tafel zet. Het terras is grotendeels door de dames van de damesdag in beslag genomen. Omdat ik een vreemd gezicht ben, vinden ze mij blijkbaar interessant. Als ze denken dat niemand het in de gaten heeft wordt er naar mij gelachen en geprobeerd oogcontact te maken. Ik moet er om lachen maar voel mij uiteraard wel gevleid, aandacht is altijd leuk. Omdat ik geen echte reactie afgeef wordt de aandacht al snel verlegd naar een bekende uit de omgeving, is maar beter ook……
De menukaart is klein maar ziet er goed uit, het eten is zeer smakelijk en begeleid door een goed glas Weißburgunder uit de omgeving waan ik mij in de ondergaande zon inderdaad even in Toscane.
Tekst en Foto’s: Eric Veenhuyzen
